κατάνακρος

-η, -ο

αυτός που βρίσκεται στο ακρότατο σημείο.

επίρρ...

κατάνακρα

εντελώς στην άκρη.

[ΕΤΥΜΟΛ. Πιθ. < κατ(α)-* + ἀνά με επιτ. σημ. (πρβλ. ανα-βοώ, ανα-χαίρομαι) + ἄκρον].